Tuesday, June 18, 2013

Pińsk Holocaust - from 30.000 (1941) to 37 (1944)





When WWII started in September 1939, there were approx. 30.000 Jews in Pińsk. When city was liberated on July 14, 1944 by the Red Army, only seventeen Jews who had been hidden by Christian families came out of hiding. The names are known of twenty others who had escaped to the forests and joined the partisans.


1941
On the July 4th 1941
, the Nazi-German army conquered Pinsk. It was the first large city in occupied territories whose Jewish population was to be completely annihilated. On the 9th of July, part of the Einsatzgruppe of the SS (for special tasks) arrived in Pinsk and immediately began persecuting the Jews including the murdering of several of them. On 30 July 1941, Reichsf hrer SS Heinrich Himmler order in this manner: “All of the Jewish men in Pinsk sh ould be executed, and the women and children should be driven into the swamps".




... Jewish women and children should be driven into the swamps!


On July 4th, 1941, the Nazi armies conquered Pinsk. Beginning July 9, 1941, part of the commando forces of the operation detachment for special projects, was settled in Pinsk and started with decrees and persecutions against the Jews, including individuals’ murder. 


July 1941. Germans conquered Pinsk. New German signs on the street.

The August 1941 Aktion took place about a month after the Germans arrived. On August 2 or 3, 1941, Franz Magill, commander of the mounted unit (Reitende Abteilung) of the SS 2nd Cavalry Brigade, received the following order (evidently from Himmler): 

By order of the RFSS, all Jews aged 14 and over who are found in areas being combed shall be shot to death; Jewish women and children shall be driven into the marshes. The Jews are the partisans reserve force; they support them. The killing by gunfire shall be carried out in accordance with orders from the local SD offices. In the city of Pinsk, the killing by shooting shall be carried out by cavalry companies 1 and 4, which are to be transferred to Pinsk. This Aktion is to begin at once. A report on the implementation shall be submitted. 

Magill forwarded the deadly order to the cavalry companies, and the killings took place on August 5–8, 1941



On the 5th of August 1941, 8,000 Jewish males were killed by the first cavalry company of the SS, near the village of Posienicze – Iwaniki, approx. 4 Km. north from Pi
ńsk. The Nazis used the pretext that Jews were being taken to work as laborers for three days. The murdering continued through the 6th of August. The German fourth cavalry arrived in Pińsk later on August 6th to help expedite the actions. 
On the 5th of August 1941, 8,000 Jewish males were killed by the first cavalry company of the SS, near the village of Posienicze – Iwaniki, approx. 4 km north from Pinsk. 


On the 7th of August 1941, the two companies along with the local Polish militia drove Jews out of their homes to the gathering area near the village of Kozlakowicze, west from the Pinsk along the Pina river. The murder of Jewish males from the age of 6 upwards continued and another 3,000 were murdered.


On the 7th of August 1941, the two companies along with the local Polish militia drove Jews out of their homes to the gathering area near the village of Kozlakowicze, west from the Pinsk along the Pina river. The murder of Jewish males from the age of 6 upwards continued and another 3,000 were murdered.  The picture shows Brzeska street leading to the place of execution arrow.


On the 7th of August 1941, the two companies along with the local Polish militia drove Jews out of their homes to the gathering area near the village of Kozlakowicze, west from the Pinsk along the Pina river. The murder of Jewish males from the age of 6 upwards continued and another 3,000 were murdered. 

http://www.mapywig.org/m/WIG_maps/series/100K/A40_B42_(XXIII-20)_PINSK_1925_600dpi_bcuj298426-289575.jpg


During these tragic days in the first days of August 1941 at least 11,000 Jewish males lost their lives. During the evening of the 8th of August, orders were received by the cavalry company to leave Pi
ńsk and continue on to other destinations while combing the area as per the original plan. This later order enabled part of the Pinsk community – made up mainly of women and children – to live for a little over a year. 

Approximately 20,000 Jews were left behind after the departure of the SS cavalry units.



Nazi Alfred Ebner in Pinsk. Ebner is responsible of death of 30.000 Jews in Pinsk, among them my family (Wasserman, Wajserman).




1942

On May 1, 1942 the remaining Jews of Pińsk (approx. 20.000) were all deported to a new ghetto. Pinsk Ghetto established in the poor section of the city of Linishches.

Pinsk Ghetto. There were just 3 gates to the ghetto, all from the South. Karlin Cemetery in the north-east corner of the ghetto was the place of numerous daily burials and the place of the last action in December 24, 1942 (One day before Christmas Eve).

In the archives at Brest, a 550 pages of authentic documents of the events and a detailed breakdown of the Pińsk ghetto’s population were discovered during research carried out by the Yad Vshem Holocaust memorial institute. This rare discovery included a list of 18,287 names of the Jews who lived in the Pińsk Ghetto. These lists were written in German and were prepared just 2 months prior to the disintegration of the Ghetto in late October 1942 and they included: the family name, the first name, year of birth, ghetto address, profession and place of employment. 

However, among the pages, 30 pages are missing. These missing pages would contain about additional 1000 names.


There were 73 names with surname Wasserman or Wajserman on the Pinsk Ghetto list. Most of them  women an children. My grandfather Baruch, Boruch Wasserman was not on that list. It means that he was murdered before the ghetto was established. His brother Josif tahat was running bakery is on the list as "funeral worker". My fathers sister Rywa (Puba) is on the list as well as children of my grandfather (Izaak and Nisia) from his 2nd marriage and his wife Dasha. That means that they were murdered in Dobra Wola or as it is also called Dobrovolia.


On October 22, 1942 rumors broke out in the ghetto that Christians were digging deep pits near the farm of Dobra Wola - Dobrovolia. Panic broke out, and in order to calm the public Ebner gave his word to the members of the Judenrat, that these pits were intended for storage of fuel for the airport placed there. 

On Wednesday, October 28th, 1942 it was a comparatively quiet day in the ghetto. Searches at the gates of those who returned from work were perfunctory and most of the food brought in was allowed to pass. There were less beatings by the Polish policemen than usual, but there were earlier rumors and tension in the ghetto!



German report about the aktion in the Pinsk Ghetto. There is an information that one Jew attacked during the action German officer sitting on a horse. The Jewish fighter was shot by other Germans.


On Sunday, November 1st, 1942, there was the last selection among the Survivors at the Hospital next to the Ghetto (Szpital Ziemski). During the three days of the action, hundreds temporerly saved came to the hospital to join those who had been set earlier aside as skilled or otherwise required workers, hoping to save their lives there. The hospital place became overcrowded and squalid. No food was given and the only nourishment was raw beets and other roots, brought in from the nearby vegetable gardens. Even from the pits, twenty young men were brought back to the hospital. They had already undressed, when the Germans, observing their strong build, asked them whether they wanted to work. “If you work, you will live”. But the skilled workers and others were sorted again: not all were to be spared. They were told that they will go to the work. S. S. troops, however, instead of leading the men to work, took them to the Karlin cemetery and shot them on the spot, a scene witnessed by hundreds of Jews watching from the hospital windows.

143 Jews remaining after this selection were handed over to the Polish police, who conveyed them via Albrektowska and Zawalna streets to the city jail on Brzeska street. 

Later "the remaining Jews" were transferred to the Little Ghetto.



During November - December 1942, the searches for hiding Jews in the area of the old ghetto continued. Practically every day Jews were found and murdered. These searches were organized by the head of the Polish police. During the nights, the inmates of the little ghetto could see cought Jews who had been apprehended sitting on the ground, in the cold, not far from the fires the policemen kept going. They were as if petrified, neither speaking nor crying. During the weeks of hiding they had been half frozen, starved and haunted by constant fear. Among them were babies. They had to wait until a sufficient number of Jews had been collected. Then they would be led to Dobra Wola - Dobrovole and shot. 

On December 23, 1942, 143 "saved workes" were murdered at Karlin Cemetery in the north-east corner of the ghetto. Karlin Cemetery was earlier the place of numerous daily burials and become the place of the last action in Pinsk ghetto, just one day before Christmas Eve 1942.


1944

On July, 14th, 1944
 
Pińsk was captured by the Red Army. Only 37 Pinsk Jews, of 30.000 prior to Holocaust, survived.


Only 37 Pinsk Jews, of 30.000 prior to Holocaust, survived. Most of the Pinsk Jews were murdered at above marked 4 places. The Pinsk city and Karlin Cemetery in the north-east corner of the ghetto is the fifth place. Karlin Cemetery was earlier the place of numerous daily burials and become the place of the last action in Pinsk ghetto, just one day before Christmas Eve 1942.


Epilog 20 years after Pinsk Holocaust

Katharina von Kellenbach, Ebners niece wrote; 
I was about thirteen when I read that my uncle, Alfred Ebner, was accused of killing 30,000 Jews, and that his trial was to be discontinued because of health considerations. Alfred Ebner was sitting across the table from me while I was reading this news release. He was a regular guest at family gatherings and I had often visited his family's house in Stuttgart before my family moved to Munich. I remember my confusion and inability to make sense of this information while he sat peacefully (and apparently healthy) among my family. What was I to make of the fact that my family did not censure him? Would my family not ostracize him if he had killed one person, or two? The fact that he sat among us unperturbed seemed to imply that these murders never happened. I wondered, how does one person kill 30.000 people? Where did he do it? Who were his victims?

Sunday, June 16, 2013

Pińsk - Holocaust - Zagłada - Eksterminacja pińskich Żydów - Пинск

1941
Pinsk, 4 sierpnia 1941 rokuPierwsza akcja miała miejsce w poniedziałek wieczorem, Niemcy  wraz z polską policją, zajechali pod żydowskie domy w różnych częściach miasta i aresztowali  300 mężczyzn.
Judenrat zwrócił się o pomoc do polskiego burmistrza Sliwinskiego, a on zgodził się dołączyć do delegacji Judenratu która udał się do niemieckiego dowódcy Pińska. Dowódca wyrzucił ich i nakazał burmistrzowi powiadomić Żydów, że wszyscy mężczyźni w wieku od osiemnastu do sześćdziesięciu maja się zgłosić na stacje kolejowa, do pracy. Jeśli nie przyjda to 300 więźniów będzie ukarany śmiercią. To zagrożenie podziało i wiely zgłosilo sie na stacji. 
Ponieważ ilość zgłaszajacych się na stacji nie spełniala wg. Niemców ich postawionych warunków, kazali większości  członków Judenratu przyłączyć się do tych, którzy przyszli na dworzec. Gdy liczba ludzi osiągnęła 8000, Niemcy ustawili ich w dwóch rzedach i nakazał im, oddac  zegarki i opróżnić kieszenie z pieniędzy, dokumentów i innych przedmiotów. Niemcy oddzielili 150 robotników,do pracy nad naprawie mostu. 300 zakładników zostało sprowadzonych z piwnic Żandarmerii. Zebranym na stacji kazano maszerować na północ, w kierunku miejscowości Iwaniki i Posienicze. Szli,  otoczeni esesmanami, którzy eskortowali ich, konno i na motocyklach. 


Stara mapa z lat 30-tych. Posienicze - Iwaniki, Te dwie wsie sa zaznaczone na północ od Pińska.  To miejsce masowej eksterminacji pińskich Żydów. 5 sierpnia 1941 roku.




Posienicze - Iwaniki, 5 sierpnia 1941 roku - masowa akcja eksterminacji pińskich Żydów . Na początku faszyści aresztowali grupę zakładników, a potem pod groźbą ich rozstrzelania rozkazali zebrać się na dworcu kolejowym żydowskim mężczyznom Pińska, rzekomo w celu wysłania ich na roboty, z zapasem jedzenia na trzy dni i dokumentami. Oddzielili specjalistów do remontu mostu, pozostałych – kilka tysięcy ludzi – pognali ulica 1 Maja w kierunku pólnocnym. Gdy doszli w pobliże wsi Iwaniki, Niemcy kazali wszystkim Żydom isć w kierunku dołów, które zostały wcześniej wykopane.i wtedy zaczeli strzelac. Wielu próbowało uciec w kierunku pól, ale Niemcy zastrzelili większość z nich. O dziewiątej wieczór  Niemcy zabili wszystkich złapanych Żydów. Tylko trzem udało się uciec i powrocić do miasta. Tych, którzy przeżyli opowiadali, co się stało z tysiącami ludzi. Kiedy czoło kolumny napotkało karabiny, skierowane na nich, ci, którzy byli dalej od dołów, wewnątrz kolumny, zaczęli sie rozbiegać. Pojedynczym udało sie ocalić. Następnego dnia faszyści zagnali tutaj grupę Żydów do sprzątnięcia trupów, a potem rozstrzelali i ją. Ku pamięci tych tragicznych wydarzeń na prawo od drogi Pińsk-Łogiszyn-Iwacewicze postawiono pomnik.





Koźlakowicze, 7 sierpnia 1941 roku miało miejsce jedno z pierwszych masowych rozstrzelań pińskich Żydów. Potem rozstrzelano tutaj pacjentów żydowskiego szpitala, umysłowo chorych, przebywających w getcie. Obecnie na tym miejscu jest znak pamiątkowy. 


KoźlakowiczeUlica Brzeska z centrum miasta na zachód, w latach 40-tych była nieco krótsza niż teraz. Za miastem przechodziła ona w brukowaną drogę, która szła w kierunku Brześcia. Na lewo od drogi – wieś Koźlakowicze, obecnie wchodząca do administracji miasta. Obok Koźlakowiczów 7 sierpnia 1941 roku miało miejsce jedno z pierwszych masowych rozstrzelań pińskich Żydów. Potem rozstrzelano tutaj pacjentów żydowskiego szpitala, umysłowo chorych, przebywających w getcie. Mapa z 2010 roku.
KoźlakowiczeUlica Brzeska z centrum miasta na zachód, była wtedy nieco krótsza niż teraz. Za miastem przechodziła ona w brukowaną drogę, która szła w kierunku Brześcia. Na lewo od drogi – wieś Koźlakowicze, obecnie wchodząca do administracji miasta. Obok Koźlakowiczów 7 sierpnia 1941 roku miało miejsce jedno z pierwszych masowych rozstrzelań pińskich Żydów. Potem rozstrzelano tutaj pacjentów żydowskiego szpitala, umysłowo chorych, przebywających w getcie.




1942


Dobra Wola - epilog. Masowe rozstrzelania więźniów pińskiego getta, które zabrały około 18 tysięcy istnień, miały miejsce tutaj od 29 października do 1 listopada 1942 roku. Droga na miejsce egekucji nie jest opisana. Do dobrej Woli mozna bylo dotrzec albo glowna droga na polnoc terza i skrecic na rozdrozu wsi.W 1943 roku faszyści wywlekli trupy, spalili je na ogromnych ogniskach, popiół zakopali w ziemi. To wszystko zrobili Niemcy z Batalionu policyjnego 306.





Dobra Wola to miejsce zagłady pińskich Żydów w 1942 roku.  Wszystkie Pages of Testimony  na powyższym zdjeciu zawieraja "Place of Death: Dobra Wola".



Świadek zagłady pińskich Żydów w folwarku Dobra Wola, który był zmuszony do pracy wewnątrz wykopanych masowych grobach, dołach opisał procedure mordów: "W drugim dniu akcji, wysłano mnie do pracy w dołach Dobra Wola. Tam, co dzień, przyganiali coraz więcej Żydów. Żydzi byli zmuszani by uklęknąć i rozebrać się do naga. Jeden Niemiec prowadził pojedynczo nagiego Żyda do krawędzi dołu, podczas gdy inny zabijal go strzałem w tył głowy. Później musieliśmy, pracujacy w rowach Żydzi ukladać rzedami, w wielu warstwach tych wszystkich, którzy zostali rozstrzelani. Gdy Niemiec opróżniał swój pistolet, drugi Niemiec ladował nastepny tak, żeby to szatańskie morderstwo mógło być kontynuowane bez przerwy".


Iwaniki i Posienicze - to miejsca zagłady pińskich Żydów w 1941 roku. Dobra Wola to miejsce zagłady pińskich Żydów w 1942 roku. Trzy miejsca na zachód od centrum .
Lista na 544 stronach z 17.344 nazwiskami Żydów z Pińskiego Getta, byla zrobiona przez Niemców w lecie 1942 roku. Numer 2690 na liscie z getta pińskiego (tlumaczenie z niemieckiego na rosyjski) to moja ciocia Вассерман Puba (po rosyjsku lista) - Wasserman Riwa. Na orginalnej liscie miala wpisany zawód, sekretarka piszaca na maszynie.

Numer 2690 na liscie z getta pińskiego to moja ciocia Вассерман Puba (po rosyjsku lista) - Wasserman Riwa.



1942

Cmentarz w Karlinie, 23 grudnia 1942. Na miejscu zburzonego i zabudowanego po wojnie karlińskiego cmentarza znajduje się skwer upamiętniający więźniów pińskiego getta. W czasie okupacji tutaj chowali Żydów, zmarłych z głodu i chorób, rozstrzelanych za próby przyniesienia do getta swoim matkom, żonom, dzieciom jedzenia, za pojawienie się na ulicy bez żółtych naszywek, za to, że zbliżyli się do ogrodzenia lub zbyt wcześnie rano przychodzili ku kolumnie po wodę. 
Ostatnich Żydów z Getta w Pińskiego rozstrzelano na terenie getta na cmentarzu. To bylo 23 grudnia 1942 roku. Rozstrzelani na cmentarzu to 143 specjalistów. 

Pozostalych zaprowadzono do "polskiego " więźenia gdzie warunki w porównaniu z gettem były dużo lepsze.

1944
14 lipca 1944 roku Pińsk zostaje zdobyty przez Armię Czerwoną. Z 30.000 Żydów ocalało 37.




Alfred Ebner murdered my family (Wasserman) in Pinsk and 30000 other Jews. Never convicted! Read the entire story below written by Katharina von Kallenbach, Ebners relative!
Epilog 20 lat po Holocauście Pińska
Katharina von Kellenbach, krewna Ebner napisała;
Miałam trzynaście lat, kiedy przeczytałem, że mój wujek, Alfred Ebner, został oskarżony o zabicie 30.000 Żydów, i że jego proces zostanie przerwany ze względów zdrowotnych. Alfred Ebner siedział przy stole naprzeciwko mnie, jak ja czytałam ten komunikat prasowy. Był stałym gościem w naszym domu w Monachium, przychodzil na uroczystości rodzinne a ja często odwiedzałam jego dom rodziny w Stuttgarci, zanim moja rodzina przeniosła się do Monachium. Pamiętam zamieszanie i niezdolność zrozumienia sensu tej informacji, podczas gdy on siedział spokojnie (i pozornie w dobrym zdrowu) u mojej rodziny. Co miałem zrobić z tym, że moja rodzina nie wyraziła wotum nieufności wobec niego? Czy nie powinna moja rodzina wykluczyć go, czy zabił jedną osobę, czy dwie? Fakt, że on siedział wśród nas niewzruszony wydawał się sugerować, że nigdy te morderstwa nie miały miejsca. Zastanawiałam się, w jaki sposób jeden człowiek zabił 30000 ludzi? Gdzie on to zrobił? Kim były jego ofiary?

Alfred Ebner murdered my family (Wasserman) in Pinsk and 30000 other Jews. Never convicted!
Read the story below of Ebners relative!
http://www.aish.com/jw/s/48882597.html